Beauty on the Golden Sky

Delving into the state’s destruction of memory surrounding the 1932 People's Party Revolution, Charinthorn became captivated by the images of women from this era. At the dawn of Thailand’s democracy, on the golden sky, once the people emerged as the sovereign. ‘Miss Siam’ the national beauty pageant held as part of the Constitution Celebration, depict a monumental moment in Thai women’s right, revealing the time when women gained freedom to pursue education and careers, became figures of authority, and liberated themselves from the traditions of the old regime.

But their beauty has been lost into historical oblivion. After the People's Party fell in the 1947 Coup d’état, the Constitution Celebration was canceled, the national beauty pageant then lost its political significance and connection to the revolution. Monuments and buildings erected during this period were gradually demolished. As Benedict Anderson remarked, “all profound changes in consciousness, by their very nature, bring with them characteristic amnesia”. To establish new memory, the post-1947 Thai state painted the revolution as prematurely acted, a symbol of blemish, an irremovable stain in nation history.

‘Beauty on the Golden Sky’ is a photographic ode celebrating the women of the revolutionary era. Working with Kintsugi, the Japanese practice of repairing ceramics with gold, Charinthorn literally inscribes the Golden Stain onto a tarnished history, countering the national narrative and monumentalizing the lost cultural heritage. Through the performative ritual of applying each gold leaf with great respect for the democracy heroes and sitters, her symbolic Golden Stain embodies resistance gesture and hope to bring back the Golden Sky.

Artist

Charinthorn Rachurutchata is a visual artist who works on gender inequality, religious, social and political issues. Charinthorn has exhibited her work worldwide and has been selected for many artist residency programs, including in Canada,  Australia, Taiwan, and Japan, where she began studying Kintsugi techniques. In 2022, she became the first Thai female photographer to receive the World Press Photo Award in the Southeast Asia and Oceania Open Format category for her project The Will to Remember. Though the project could not be shown in Thailand,  it was exhibited in 25 countries as part of the World Press Photo Exhibition Worldwide Tour.

โฉมงามเมื่อวันฟ้าสีทอง
การค้นคว้าเกี่ยวกับการทำลายความทรงจำของรัฐต่อการปฏิวัติสยามของคณะราษฎรในปี2475 ทำให้ชรินทรหลงใหลในภาพถ่ายของสตรีจากยุคสมัยนั้น ในช่วงรุ่งอรุณของประชาธิปไตย เมื่อฟ้าเป็นสีทอง และประชาชนได้ก้าวขึ้นเป็นเจ้าของอำนาจ ‘นางสาวสยาม’ การประกวดนางงามระดับชาติซึ่งจัดขึ้นเป็นส่วนหนึ่งของงานฉลองรัฐธรรมนูญ ได้แสดงให้เห็นถึงพัฒนาการด้านสิทธิสตรีของไทยในยุคสมัยใหม่ อันเป็นช่วงเวลาสำคัญที่ผู้หญิงเริ่มมีสิทธิ์เลือกตั้ง มีอิสระในการแสวงหาการศึกษาและอาชีพ และได้ปลดปล่อยตัวตนจากขนบธรรมเนียมของระบอบเก่า

แต่เรื่องราวของพวกเธอกลับถูกทำให้เลือนหายไป หลังคณะราษฎรล่มสลายจากการรัฐประหารปี2490 งานฉลองรัฐธรรมนูญก็ถูกยกเลิก การประกวดนางงามจึงสูญเสียความหมายทางการเมืองและความเชื่อมโยงกับการปฏิวัติ อนุสาวรีย์และอาคารที่สร้างขึ้นโดยของคณะราษฎรค่อยๆถูกทุบทิ้ง ดังที่เบเนดิกต์ แอนเดอร์สันได้กล่าวไว้ “การเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้งในจิตสำนึกทั้งปวง ย่อมนำมาซึ่งความหลงลืมอันมีลักษณะเฉพาะ” เพื่อปลูกฝังความทรงจำใหม่ให้แก่ประชาชน การปฏิวัติสยามได้ถูกวาดภาพว่าเป็นการชิงสุกก่อนห่าม เป็นการกระทำอันด่างพร้อย เป็นสัญลักษณ์ของรอยด่างที่ลบไม่ออกบนหน้าประวัติศาสตร์

‘โฉมงามเมื่อวันฟ้าสีทอง’ เป็นดั่งบทกวีภาพถ่ายที่ชรินทรทำขึ้นเพื่อเฉลิมฉลองสตรีในยุคปฏิวัติสยาม เธอทำงานโดยใช้เทคนิคคินสึงิ(Kintsugi) ซึ่งเป็นศิลปะการซ่อมแซมเซรามิกด้วยทองของญี่ปุ่น ในการวาดรอยด่างสีทองลงบนภาพถ่าย เพื่อท้าทายประวัติศาสตร์ชาติที่เขียนโดยรัฐและรื้อฟื้นมรดกทางวัฒนธรรมที่สูญหาย แผ่นทองคำเปลวแต่ละแผ่นที่ได้ติดด้วยความเคารพต่อประวัติศาสตร์และสตรีในยุคสมัยนั้น ทำให้รอยด่างสีทองของเธอเป็นทั้งสัญลักษณ์ของการต่อต้านและความหวังที่จะนำท้องฟ้าสีทองกลับคืนมา

ศิลปิน
ชรินทร ราชุรัชต เป็นศิลปินภาพถ่ายชาวไทยที่ทำงานเกี่ยวการเมือง ความไม่เท่าเทียมทางเพศ เเละประเด็นทางศาสนา ชรินทรมีผลงานภาพถ่ายจัดแสดงทั่วโลก เเละได้รับการคัดเลือกให้เข้าร่วมโครงการศิลปินพำนัก ทั้งในประเทศออสเตรเลีย เเคนาดา ไต้หวัน เเละญี่ปุ่นที่ซึ่งเธอได้เริ่มศึกษาเกี่ยวกับเทคนิคคินสึงิ โดยในปี 2565 เธอเป็นช่างภาพหญิงชาวไทยคนเเรกที่ได้รับรางวัล World Press Photo, Southeast Asia and Oceania, Open Format จากผลงานชุด The Will to Remember ถึงแม้จะไม่ได้จัดแสดงในประเทศไทย ผลงานชุดนี้ได้ถูกจัดแสดงใน25ประเทศผ่าน World Press Photo Exhibition Worldwide Tour

“Thai Art” has been something in which Subannakrit Krikum has been interested in since childhood. He learned the traditional processes and the stories behind mural paintings in each era through his studies in the Department of Thai Arts at Silpakorn University. From the craft’s rich history, he realizes that “Thai paintings are a reflection of Thai history”. In his own works, Subannakrit brought forward this idea of recording history, reflecting on current social, economical and cultural happenings in Thailand through his own perspective and commentaries.

The traditional Thai painting method begins with the extraction of pigment from hand grounding natural raw materials such as minerals, soil, stone, ore, shells, plants and so on. The process, not only time consuming but also requires expertise to be able to create colors that will appear in the painting with uniquely beautiful effects. Subannakrit creates his “Thai miniature paintings” on teak wood board, packed with fine details which are a combination of stories of beliefs, social values, literature and historical events. The small scale invites the viewers to take time and carefully examine the symbols and philosophies hidden in the picture in the hopes that they can reach the essence behind each piece.

“ศิลปะไทย” เป็นสิ่งที่ สุบรรณกริช ไกรคุ้ม ให้ความสนใจมาตั้งแต่เด็ก เขาได้เรียนรู้กระบวนการดั้งเดิมและเรื่องราวเบื้องหลังของจิตรกรรมฝาผนังในแต่ละยุคสมัยผ่านการศึกษาในภาควิชาศิลปะไทย มหาวิทยาลัยศิลปากร จากประวัติศาสตร์อันยาวนาน เขาตระหนักดีว่า “จิตรกรรมไทยเป็นภาพสะท้อนของประวัติศาสตร์ไทย” ในงานของเขา ศิลปินได้นำเสนอแนวคิดเกี่ยวกับการบันทึกประวัติศาสตร์โดยสะท้อนถึงเหตุการณ์ทางสังคม เศรษฐกิจ และวัฒนธรรมในประเทศไทยในปัจจุบันผ่านมุมมองและข้อคิดของเขาเอง

ศิลปินสร้างผลงานขึ้นโดยใช้กรรมวิธีแบบจิตรกรรมไทยโบราณ คือการสกัดสีฝุ่นจากวัตถุดิบในธรรมชาติ เช่น ดิน หิน แร่ เปลือกหอย พืช เป็นต้น ซึ่งใช้เวลาและความพิถีพิถัดอย่างมาก ทำให้สีที่ปรากฎในงานมีเอฟเฟคสวยงามเฉพาะตัว โดยสร้างสรรค์ลงบนแผ่นไม้สักเกิดเป็น “จิตรกรรมไทยขนาดเล็ก” (Thai miniature painting)”ซึ่งอัดแน่นไปด้วยรายละเอียดยิบย่อยที่เกิดจากการผสมผสานเรื่องราวของคติความเชื่อ ค่านิยม วรรณกรรม เหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ สเกลเล็กเชิญชวนให้ผู้ชมใช้เวลาและตรวจสอบสัญลักษณ์และปรัชญาที่ซ่อนอยู่ในภาพอย่างละเอียดถี่ถ้วน ด้วยความหวังว่าผู้ชมจะสามารถเข้าถึงแก่นแท้ของผลงาน

“Time Machine” นิทรรศการที่พาผู้ชมเข้าไปสำรวจไทม์ไลน์ที่บิดเบี้ยวของประเทศไทย ผ่านผลงานศิลปะที่เชื่อมโยงอดีต ปัจจุบัน และอนาคต เข้าด้วยกัน เล่าเรื่องราวของวิถีชีวิตใหม่ การปรับตัวของคนไทยต่อการเปลี่ยนแปลงต่างๆ เช่น เศรษฐกิจ การเมือง สภาพแวดล้อม เทคโนโลยี เป็นต้น พร้อมสะท้อนถึงปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้นในปัจจุบันอันเป็นผลพวงมาจากประวิติศาสตร์ที่ถูกซุกซ่อนไว้ในการเวลา และยังคงวนเวียนกลับมาเกิดวนลูปซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไม่มีที่สิ้นสุด “อนาคตที่กำลังเดินทางไปอย่าให้เป็นอดีตอันเลวร้ายที่เคยผ่านมา”